maandag 30 maart 2015

De opmars van smartphones in de klas


DE ONVERBIDDELIJKE OPMARS VAN SMARTPHONES IN DE KLAS

Samenvatting:
De nieuwe generatie kent haar deel aan nieuwe technologieën. Hieronder kan men het stijgend en beroemd gebruik van smartphones plaatsen. Smartphones op school gebruiken is voor velen een negatieve activiteit en wordt heel vaak streng beoordeeld. Deze vorm van digitale communicatie waar leerlingen veel aandacht aan besteden is niet overal op dezelfde manier behandeld.
Inderdaad, in New York heeft de gemeentelijke dienst voor onderwijs door het aandringen van de ouders, het algemene verbod op mobiele telefoons in scholen ingetrokken. Dit, mits de ouders het erg vonden hun kinderen voor en na de schooluren niet te kunnen bereiken. Deze verandering kreeg ook kritiek van meer conservatieve partijen. Niettemin heeft dit ook invloed in Nederland waar leerkrachten in het algemeen negatief staan tegenover het gebruik van mobiele communicatiemiddelen. Ze geven hier enkele voorbeelden van:

  - Leerlingen worden sneller afgeleid en verstoren de les.
    - Het risico op diefstal en het misbruik van smartphones tijdens proefwerken is problematisch.
        - Het gebruik van smartphones lijdt tot mogelijkheden van digitaal pesten

Naast deze negatieve aspecten van het gebruik van smartphones, kan opgemerkt worden dat het beleid rondom mobiele telefoons op middelbare scholen in Nederland en ook in België in het algemeen soepel is geworden. Dit kan verklaart worden door de opkomst van Wi-Fi, waarbij het voor jongeren gemakkelijker was toegang tot het internet te krijgen. Uiteindelijk wordt er verantwoord dat digitalisering een onderdeel van onze huidige maatschappij is waarbij het moeilijk buiten de klas te houden is.

Reflectie:
Dit artikel stelt volgens mij, onze moderne samenleving voor. Inderdaad, Het gebruiken van een smartphone is vandaag de dag natuurlijk en de meerderheid van de jongeren bezitten in het secundair onderwijs een smartphone. Hierbij luidt vaak “Hoe groter hoe beter”, denk maar aan de strijd tussen twee mondiale merken die ik niet zal noemen.
Persoonlijk zijn smartphones voor mij belangrijk in het dagelijkse leven mits ze ons het leven gemakkelijker maken. Je kan er alles mee doen; bellen, informatie opzoeken op internet over je lessenrooster, dienstregelingen van het openbaar vervoer, een definitie van een woord tijdens de les, … Niettemin is dit noodzakelijk buiten de lessen, het gebruik van een smartphone tijdens de lessen bespeur ik een beetje. Het kan een bruikbare informatiebron zijn tijdens bepaalde oefeningen maar zeker niet een vervanger van een klassiek bord of boek. Volgens mij kan een smartphone ter handen komen als je een groepsopdracht geeft waarbij leerlingen informatie moeten opzoeken over een welbepaald onderwerp. In de meeste scholen hebben de leerlingen vaak toegang tot een draadloos netwerk waarbij op internet surfen hun niets kost. We gaan hier bijvoorbeeld over Shakespeare spreken. Stel, je deelt de klas in groepjes van vier leerlingen en elke groep moet een deel van Shakespeare ‘s leven of werk presenteren voor de volgende les. De leerlingen beginnen in de klas door opzoekingswerk in boeken die ter beschikking staan maar vragen aan de leerkracht of ze is op internet kunnen gaan kijken of ze extra informatie vinden dat niet in de boeken staan, op dat moment zou ik als leerkracht de smartphone functie toestaan door effectief te controleren of de leerlingen hun opzoekingswerk richten op Shakespeare en niet op iets anders.
Door de smartphone in deze situatie te gebruiken brengt deze laatste een meerwaarde tot de lesdoelen van de klas. Verder zou ik smartphones niet toestaan mits ik het nut ervan niet begrijp in een schoolomgeving. Zoals in het artikel werd vermeld, begrijpen sommige ouders niet waarom leerlingen geen smartphone mogen hebben op school. Volgens mij is dit heel simpel. Eerst en vooral heeft de leerling in de klas dit niet nodig mits het leerrijker is samen met de klas iets aan te leren in plaats van dit alleen te lezen op je mobiel wat vaak dat asociale personaliteiten leidt. Er zijn vandaag de dag veel alternatieven die het mogelijk maken leerlingen als een klas, samen, digitaal materiaal te laten zien en hiermee te werken (YouTube, Smartboard, …). Deze methoden zijn ook goed uitgewerkt en zorgen ervoor dat de klas samen iets aanleert en dit samen op dezelfde manier en op hetzelfde tijdsstip kan bespreken tegenover een individualistisch gedrag waarbij iedereen eenzaam op zijn smartphone zou kijken.
Een tweede negatief aspect dat ik wou delen is het gebruik van smartphones buiten de lessen op school. De ouders die deze afspraak niet begrijpen zien het gevaar hier niet in. Het gebruiken van je mobiel tijdens de speeltijd of op de gangen is onnodig mits je dan meer focus legt op je smartphone dan voor wat er rond u gebeurt. Op deze leeftijd (12-18) moet je vrienden maken en sociaal zijn, de aanwezigheid van een smartphone is bij deze activiteit betastend. Kijk maar eens rond op de trein of in de metro, iedereen zit met zijn smartphone bezig en leeft alleen in zijn wereld zonder aandacht te geven aan de mensen rondom hun. Dit gevolg zou ik echt niet willen meemaken voor mijn leerlingen als we in de toekomst nog soepeler worden tegenover deze nieuwe technologie.
Ook heeft het bezitten van een smartphone zoals eerder gezegd een elitaire functie. Inderdaad, niet iedereen is in staat een smartphone te kopen. Leerlingen van lagere inkomstomgeving kunnen hierdoor op een andere manier gediscrimineerd worden. Ze kunnen uitgelachen of gepest worden door hun medeleerlingen die wel een smartphone hebben omdat zij dan de laatste generatie niet hebben. Een oplossing zou bij zulke situatie zijn dat de school als deze soepel wilt worden tegenover smartphones en deze als opzoekingsfunctie wilt instellen, er voor iedereen één aanwerft zodat er geen verschillen ontstaan die kunnen lijden tot negatief gedrag van leerlingen en discriminatie.
Ten slotte zouden in het geval van een positieve houding tegenover het smartphonegebruik in de klas, regels opgesteld moeten worden in het begin van het schooljaar waarbij de leerkracht duidelijk maakt dat deze laatste enkel gebruikt worden voor opzoekingswerk en uitgedeeld worden bij zulke lessen en niet bij de anderen om afleiding te vermeiden.
Het digitaliserend effect van het onderwijs kan niet ongezien blijven en smartphones dragen hierbij een belangrijke rol toe. In de komende jaren zullen alle klassen bestaan uit smartboards en tabletten waarbij leerlingen niets anders zullen kennen, maar dit is volgens mij niet de beste manier van les geven.

Bronnen:

HpDeTijd (19 januari 2015). Geconsulteerd op 29 maart 2015: 
http://www.hpdetijd.nl/2015-01-19/de-onverbiddelijke-opmars-van-smartphones-de-klas/

ICT-nieuws: Tablets in de klas; leerlingen worden zombies of briljant?!  (22 september 2014). Geconsulteerd op 29 maart 2015: 
http://ictnieuws.nl/platform/tablets-briljante-leerling-of-zombie/ 






4 opmerkingen:

  1. Dag Jennifer,

    Ik ben pro digitalisering van het onderwijs, echter zijn hieraan enkele valkuilen verbonden, zoals o.m. de sociale ongelijkheid. Indien men het gebruik van smartphones zou toestaan voor opzoekingswerk, ... in de klas, wat doet men dan met jongeren die geen smartphone heeft? Volgens mij is het zeer belangrijk dat een school de digitalisering van het onderwijs en hoe ze daarop inspelen mee opnemen in het schoolbeleid.

    Bovendien zie ik een minder pedagogische middel in smartphones dan wel in tablets.

    Msg,
    Jikkemien

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Jennifer,

    Je inhoud is goed. Ik zou echter meer alinea's en witregels gebruiken zodat het artikel aantrekkelijker oogt en leest.
    De inhoud van de laatste zin verwoord je als een waarheid, terwijl dit geen zekerheid is.
    Ook zou ik oppassen met je statements te laten afwegen naar de negatieve kant. Je zegt dat smartphones de socialisatie afremt, maar school is net een goede plaats om te leren hoe men er wél moet mee omgaan. Dit is cruciaal omdat internet e.d. zo verslavend is.

    Bedankt voor je artikel!

    Clara

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik maak me geen illusies: tijdens mijn lessen wordt er ongetwijfeld op de smartphone getokkeld. Is dat noodzakelijk negatief? In de eerste plaats moet ik maar zorgen dat mijn lessen boeiend genoeg zijn, maar daarnaast weet ik ook dat het ook niet eenvoudig is om een heel lesuur geconcentreerd te luisteren.

    Denk nu niet dat ik het leuk vind wanneer ze massaal onderling twitteren. Maar ik heb al meerdere malen reacties gekregen in de trend: 'Jamaar u zegt dit en op internet vind ik dat?'. En dat vind ik echt wel positief! Het toont aan dat je toehoorders kritisch en geïnteresserd zijn, en het geeft mogelijkheid tot debat.

    Een tweede voordeel van de smartphone, vind ik het fototoestel. Wanneer we op excursie gaan, verbaast het me hoe weinig foto's studenten nemen van planten en dieren die ze moeten kennen, hoewel er genoeg apps bestaan waarmee je direct je foto kan annoteren. Persoonlijk vind ik dat een geweldige methode, maar ik zie studenten hun smartphone dan juist veel te weinig gebruiken. Terwijl ze dan weer wel foto’s nemen van dingen die gewoon op internet te vinden zijn.

    Het is dus een en-en verhaal. Er zijn mogelijkheden binnen de les, en het resoluut verbieden leidt volgens mij nergens toe. Echter, als leerkracht moet je ook je grenzen stellen: tijdens een test? no-way! Foto's trekken? Prima, maar zorg dat eerst je tekeningen compleet zijn.

    Een verbod, zoals de New Yorkse scholen hadden, lijkt mij veeleer een ontkenning van de moderne realiteit, dan je leerlingen leren hoe er met om te gaan. Wanneer je smartphones toelaat én grenzen stelt, ben je ook in staat om hen een smartphone-etiquette mee te geven, eerder dan wanneer je ze gewoon verbiedt. Zo leer je hen bijvoorbeeld dat het not done is om tijdens de presentatie van een medeleerling, je facebooklikes even te checken. Daarnaast vind ik het niet zo'n probleem dat mensen op de trein massaal smartphonen: ik doe zelf lustig mee door elke dag mijn krant op tablet of smartphone te lezen, en zie daarin geen enkel verschil met mensen die hun papieren krant meenemen of hun boek lezen.

    Waar ik je wel in volg, is dat het elitair is. Hoewel een basis-smartphone, ondertussen een iet of wat democratische prijs bereikt heeft, kan je kinderen echt niet verplichten om zo'n toestel aan te kopen. Bovendien zijn er ongetwijfeld ook ouders die hun kind liever niet met een smartphone zien rondlopen, en dat is nog altijd hun goed recht. Wanneer je dus smartphones in de klas toestaat, moet je zorgen dat je het op zo'n manier doet dat leerlingen die er geen hebben/willen, niet benadeeld worden. En dat lijkt me een moeilijkere oefening dan hoe je als leerkracht omgaat met het gebruik van smartphones in de klas.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Van Shakespeare gesproken, ik las recent een interessant artikel over de blijkbaar ook al ontembare aanwezigheid van de smartphones tijdens theatervoorstellingen, om te filmen bijvoorbeeld: Sommige theatermakers spelen er op in, andere huiveren erbij en aarzelen niet om een sterk statement te maken: "Als we het moment in het theater reproduceren, dan doden we het".

    Hetzelfde gebeurt regelmatig bij popconcerten. Net zoals er mensen zijn voor wie 'de foto's' van een vakantie blijkbaar het doel zijn in plaats van het genieten van het moment is dat ook dikwijls het geval tijdens popconcerten, het gaat helemaal niet meer om het moment waarin de artiest de toeschouwer elkaar ontmoeten, maar veeleer om een 'sociaal' evenement waar iedereen met zijn foon moet zwaaien. Ik kijk er regelmatig meewarig naar en vraag me af waar we naartoe gaan met dit soort onkritische leeghoofdigheid. Versta me niet verkeerd, ik ben er zelf ook al deel van, het overkomt me zelf ook, maar ik voel me er toch wat ongemakkelijk bij.

    BeantwoordenVerwijderen