Samenvatting
Dit
artikel werd geschreven in het kader van een debat georganiseerd door
de BBC met als onderwerp de toekomst van online technologie in het
onderwijs. Hoewel de
studenten in de zaal het concept niet verontrustend vonden,
verwelkomden andere onderwijsacteurs het idee van de combinatie
tussen technologie en onderwijs op een minder enthousiaste manier. Ze
gebruikten argumenten zoals “authentiek onderwijs”, en stelden de
“betekenisvolle activiteiten”, en natuurlijk “het menselijke
aspect “ van een virtuele klas in vraag.
Deze zorgen klinken
misschien gerechtvaardigd maar er bestaan nochtans online klassen
waarin de leerkrachten betekenisvol engagement en menselijkheid aan
hun leerlingen bieden. Anderzijds ziet men ook traditionele “live”
leerkrachten op secundair en hoger onderwijsniveau die instructie
automatiseren, hun studenten isoleren en als objecten behandelen en
van het onderwijs puur een overdracht van inhoud maken.
De integratie van online
technologie schrikt af voor meerdere redenen:
- de “digitaal-immigrante” leerkrachten moeten uit hun comfortzone stappen om zich aan te passen aan de “digitaal native” studenten
- fysieke scholen moeten de wereld die ze liefhebben (niet zozeer omdat het beter is maar omdat ze het beter kennen) opgeven ten gunste van een wereld die ze niet vertrouwen of niet kennen
- de machtsverschuiving van de leerkracht naar de leerling. De leerkracht wordt een facilitator en geeft leerlingen de kans om hun eigen leerproces in handen te nemen.
De
derde reden is vrij storend voor veel opvoeders en ouders want dit
betekent dat ze afstand doen van hun controle en risico's nemen.
Nochtans maakt het internet integraal deel uit van het studentenleven
en voor sommigen al heel hun leven. Dit is de manier waarop ze
communiceren, naar muziek luisteren, films kijken en hun leven
organiseren. Het internet geeft leerlingen een ongeëvenaarde toegang
op het educatief vlak. Het is aan ons om hen aan te leren om er
gebruik van te maken in een leercontext.
Reflectie
Wat
controle en macht betreft maak ik me niet te veel zorgen. Natuurlijk
kunnen er altijd fouten worden gemaakt tijdens een loopbaan maar
tegenwoordig krijgen we tijdens de lerarenopleiding de nodige
middelen en opleiding om de macht te leren overdragen aan de
leerlingen. De leerkracht staat niet meer in het centrum van de klas
als enige meester van de les, de leerlingen krijgen
verantwoordelijkheid en controle over hun leerproces.
Ik
kan evolutie en technologie in onderwijs enkel maar toejuichen. Door
de artikels heen is het al meermaals aangetoond geweest dat
technologie in het onderwijs positieve effecten heeft op leerlingen.
Maar in dit artikel gaat men een stap verder, men spreekt over online
onderwijs. Zoals één van onze voorgangers in de cursus het
aanhaalde in haar reflectie “Wat
kan ik leren? Ik heb geen internet”(30/04/2013)
beschikt
niet elk gezin over een computer. Sommige kinderen kunnen dus niet
van thuis uit een les volgen of iets opzoeken op het internet.
Sociale verschillen maken het dan niet eenvoudig voor deze leerlingen
om op de golf mee te varen. Voor ongemotiveerde studenten is online
onderwijs ook niet ideaal daar de kans klein is dat ze zichzelf gaan
pushen om virtuele klassen wel bij te wonen. Soms zijn het voor deze
leerlingen enkel de vrienden op school die het nog interessant maken.
Anderzijds
is een virtuele klas ideaal voor kinderen die de slachtoffers zijn
van pestgedrag. In het nieuws worden te vaak de dramatische gevolgen
van pestgedrag op school getoond. Kinderen die zich moeilijk kunnen
concentreren door rumoer of snel afgeleid worden door anderen kunnen
hier ook een leuke oplossing vinden. Ik denk verder dan ook aan
eventuele trein- of busstakingen, sneeuwstormen in bepaalde landen,
leerlingen die lang ziek zijn... omstandigheden die een virtuele les
absoluut onmisbaar zouden maken.
Bron :
The
Guardian
Technology
in education: if students aren't worried, why are teachers? (10 March
2014)
Graag maak ik 3 kanttekeningen bij je betoog voor meer ICT in het onderwijs.
BeantwoordenVerwijderen1. Vooreerst weten we dat 50% van het effect van communicatie wordt gegenereerd door non-verbale signalen, en nog eens 30% door para-verbale signalen. Het is volgens mij onmogelijk deze signalen ten volle te benutten in een virtuele leercontext.
2. Naar mijn mening staat de machtsverhouding van de leerkracht los van de toepassing van ICT en virtuele lessen. Macht kan worden uitgeoefend op een groep mensen in eender welke context.
3. Ik ben het helemaal oneens met je standpunt over pesten. Als leerlingen worden gepest op school, moet dit probleem worden aangepakt en niet worden verdoezeld door de leerling uit de klas te halen en virtueel les te laten volgen. Bovendien is cyber-pesten een bijzonder groot en toenemend probleem, dat ontsnapt aan elke controle van school of begeleiders.
Ik wilde ook de nadruk leggen op het 3e punt uit Wim zijn betoog, maar hij was me dus voor.
BeantwoordenVerwijderenIn wat je zei over een mogelijk alternatief voor stakingen, stormen of zieken volg ik je helemaal. Maar dat pest-gedeelte was net iets te kort door de bocht. Zo maak je het probleem enkel erger. De pesters gaan immers niet leren dat dat gedrag niet aanvaard wordt en de gepeste gaat niet leren hoe hij of zij voor zichzelf kan opkomen of zichzelf kan verweren.