zaterdag 29 oktober 2011

Bitstrips for Schools: the "best" EduFUN!


Bij het zoeken naar interessant onderwijstechnologisch nieuws, viel ik op de site van WSA e-Content + Creativity. Daar ontdekte ik Bitstrips for Schools, één winner 2011 van de World Summit Award (en dit enkel wat betreft e-Learning and Education). Er zijn andere winners... (interessant vond ik ook Lingorilla, een winner 2009)
Misschien even een woord uitleg over WSA: Sinds 2003 probeert WSA wereldwijd de meest innovatieve ICT-applicaties vooruit te helpen. Dat staat alleszins op hun website.
Bitstrips for Schools is een website waar leerlingen, studenten... stripverhalen kunnen ontwerpen, delen en waaraan ze met anderen kunnen samenwerken zonder bijzonder goed te kunnen tekenen! Op de website zijn ze alleen positief over deze onderwijstechnologische realisatie. In de "Getuigenissen" vinden alle leerkrachten het een prachtige educatieve applicatie. In een filmpje geven kinderen enkele adjectieven om Bitstrips te kenmerken: amazing, sensational, cool.

Nu we eenmaal graag kritisch zijn, geven we een gebalanceerde argumentatie. We overwegen pro/contra.

Voordelen:
- Bij het maken van hun eigen stripfiguren e.d. zijn de kinderen zeker creatief bezig. Dit apprecieer ik in onze kennismaatschappij. Fantasie moet ook gewaardeerd worden!
- Ik denk dat Bitstrips de sociale vaardigheden bevordert. De leerlingen kunnen inderdaad samenwerken. Zoals te lezen op de site, is het de bedoeling dat het materiaal gedeeld wordt. Iemand anders mag je stripverhaal wijzigen. De boodschap zal hier zijn: "Durf delen!".
- In dit "share"-kader (zie onze les van gisteren!), kan men met Bitstrips ook beelden importeren met Flickr, een open software. Zo zijn er slechts foto's die voor hergebruik zijn toegelaten.
- Bitstrips legt, volgens mij, de nadruk op drie belangrijke elementen bij het onderwijzen: actie, emotie en afwisseling. De strips kunnen in die zin het leren zeker bevorderen.
- In de klas kunnen de leerkrachten noch altijd feedback geven op de strips van hun leerlingen. De ouders kunnen zelfs een afgewerkt geheel komen bezichtigen.
- De leerlingen creëren misschien ook een avatar, maar het is zeker minder gevaarlijk als bij "Second life".

Nadelen:
- Bitstrips is niet gratis. Waarom ze niet gebruiksvriendelijk zijn, weet ik niet. Ik vind het alleszins een beetje tegenstrijdig met hun share-principe en het feit dat ze open software gebruiken...
- Bitstrips gaat ervan uit dat hun realisatie ook gericht is op een volwassen publiek, nl. studenten. Ik vrees dat hun applicatie toch iets te kinderachtig is voor ons.
- Sommige mensen gaan misschien vinden dat de leerlingen weer voor hun PC zitten met Bitstrips in plaats van buiten eens te ravotten, zoals op een Montessori-school bijvoorbeeld.

Nog een bedenking:
Met Bitstrips zijn het vooral de lees- en schrijfvaardigheden die de aandacht krijgen. Ik denk dat men ook de spreekvaardigheid zou kunnen solliciteren, nl. door bv. een klein stripverhaal zonder tekst te laten afspelen. De leerlingen moeten daarna het verhaal of sprookje zelf vertellen. Ze zijn hierbij misschien iets minder creatief, maar leren zeker nog woordenschat wanneer ze in kleine groepjes naar elkaar luisteren bijvoorbeeld.

Als conclusie, vinden we Bitstrips for Schools zeker een verrijking van het onderwijs in die zin dat het motiverend werkt voor de jongeren. Creatieve rollenspelen in virtuele omgevingen zijn altijd leuk. Het is meer dan edutainment. EduFUN heet het. Ik vind het wel spijtig dat het niet gratis is. Het kan zeker ook altijd verbeterd worden. Ze lijken mij soms te enthousiast op de site. Maar als de lesgever de andere didactische werkvormen niet uit het oogt verliest, kan Bitstrips als technologische component een meerwaarde betekenen voor het leren.

Bronnen:

donderdag 27 oktober 2011

Education kills creativity

http://www.youtube.com/watch?v=zDZFcDGpL4U

Ik ben zeer blij dat Saskia de video over MyMachine heeft gepost. Hierin heeft de presentatrice het aan het einde over Sir Ken Robinson, dat voor haar en haar project een inspiratie is geweest. En ik moet zeggen voor mij ook. Hierboven is de link naar een leuke video dat ons onderwijssysteem bespreekt.

Kort samengevat gaat het over het feit dat Robinson gelooft dat ons onderwijssysteem dateert van de Industriële Revolutie en het ook daarop is weerspiegeld. Hij zegt dat elk land in de wereld nu hun onderwijs systeem is aan het bekijken en vernieuwen. Dit door economische en culturele factoren. Het komt erop neer dat hij gelooft dat we als kinderen beginnen met een hoop creativiteit en naarmate we in het onderwijs blijven, dit ons is afgeleerd. Waarom is de vraag? Omdat het onderwijs alleen één doel heeft - ons voor te bereiden op werkende wereld. Het enige dat leerlingen bindt is hun leeftijd. Niet hun interessen, sterktes of zelfs zwaktes.

Ik zie persoonlijk niet veel contra's in Robinsons argumenten, maar misschien komt dat ook omdat ik een grote fan ben. Hij heeft een visie voor de toekomst en zegt het heel mooi wanneer hij zegt (in een andere clip: http://www.youtube.com/watch?v=iG9CE55wbtY): "children starting school this year will retire in 2065...nobody [even] has a clue what the world will look like in 5 years time"... forget 65 year "and yet we are meant to be educating them for it".

Dit toont een zeer interessant probleem. Met alle vernieuwingen in onderwijs, technologie, etc... vinden we nog steeds mensen die ons op een haast Industriële manier behandelen en onderwijzen. Het komt erop neer dat we het onderwijssysteem moeten actualiseren en snel.

Het enige wat ik zie als een contra is dat Robinson misschien een beetje te utopisch is en dat hij zijn ideeën binnen zeer statische en slomme overheden moeilijk verkocht krijgt. En hiermee bedoel ik de westerse wereld dat een economisch belang heeft in het systeem te behouden hoe die er nu is, dat kinderen voorbereid om direct in het economisch/werk systeem te stappen.

woensdag 26 oktober 2011

De computer als reddingsboei voor dyslectici

Bronnen:

Tekst:

Wat een computer kan betekenen voor een leerling met dyslexie wordt mooi verwoord door Dirk Seresia, voorzitter van vzw Die-’s-lekti-kus in een artikel in Het Belang van Limburg (2007): “Een computer voor een kind met dyslexie is hetzelfde als een bril voor een slechtziende leerling. Jammer genoeg moet het kind met een leerstoornis nog te vaak zonder bril in de klas zitten.”

Tegenwoordig kunnen leerlingen met dyslexie (leesproblemen) of dysorthografie (spelproblemen) ondersteund worden door voorleessoftware (zoals bijvoorbeeld Sprint of Kurzweill) vanop hun laptop. Deze voorleesprogramma’s maken het mogelijk om tekst op het scherm voor te lezen. Dit wordt ondersteund door een woordvoorspeller en een spellingscorrectie.
Uit het artikel in Klasse (2011) blijkt dat heel wat leerkrachten moeite hebben om een laptop, met dergelijke ondersteunde programma’s voor leerlingen met lees- en spelproblemen, in de klas te implementeren. Ook technisch zorgt het voor wat problemen. Toch stelt het VN- verdrag dat leerlingen met een beperking recht hebben op hulpmiddelen.

De voordelen van het gebruik van voorleesprogramma’s op een laptop:

  • Stimuleert de zelfstandigheid van leerlingen: de (zorg)leerkracht moet alle teksten niet meer voorlezen.
  • Mogelijkheid om dergelijke voorleesprogramma’s thuis te gebruiken: voorleesprogramma’s draaien rechtstreeks vanaf de USB stick en dienen dus niet te worden geïnstalleerd.
  • Grotere motivatie bij leerlingen om te leren en om verder te studeren na het secundair onderwijs. In het hoger onderwijs worden ook al dergelijke programma’s gebruikt.
  • Verhoogt het zelfbeeld van leerlingen met een leerstoornis.

Bedenkingen:

  • Wie bepaalt welke leerlingen gebruik mogen maken van dergelijke voorleesprogramma’s? Wat zijn de criteria? Is het wel eerlijk tegenover kinderen die ook te maken hebben met lees- en spellingproblemen, maar geen diagnostisch label hebben gekregen?
  • Mogen deze compenserende maatregelen ook gebruikt worden tijdens toetsen of examens?
  • Kan die leerling de eindtermen halen als hij niet kan spellen zonder hulpmiddelen?
  • Hebben alle leerlingen de mogelijkheid om de voorleesprogramma’s thuis te gebruiken?
  • Kostprijs van dergelijke voorleesprogramma’s.
  • Tijdsintensief: papieren documenten inscannen en digitaliseren.
  • Technische problemen: wirwar van bedrading van de laptops.

Het is belangrijk dat alle leerkrachten binnen het leerkrachtenteam voldoende op de hoogte zijn van de mogelijkheden en gebreken van voorleesprogramma’s voor leerlingen met leerstoornissen. Een vereiste is dan ook dat leerkrachten zich op dit vlak voldoende informeren en opleidingen/bijscholing volgen.
Een tweede aandachtspunt is dat het gebruik van een laptop in de klas geen op zichzelf staande maatregel mag zijn, maar behoort tot één van meerdere aanpassingen: namelijk de STICORDI-maatregelen (=stimuleren, compenseren, remediëren, differentiëren en dispenseren).

Naast het bestaan van voorleesprogramma's biedt ook de iPad mogelijkheden om kinderen te helpen met leerproblemen. Onze medestudente, Annelies, heeft dit in onderstaand bericht (over iPad's binnen het onderwijs) al kort aangehaald.
De auteur van het tweede artikel (http://www.leesvoer.be/onderwijs/de-ipad-als-oplossing-voor-mensen-met-dyslexie) verwijst naar de technische problemen die we terug vinden bij voorleesprogramma’s op laptops: batterijtijd van de laptops gaan niet lang mee, een computer draaiende op windows vraagt optimalisatie van iemand die hier technisch mee kan omgaan, en ten slotte geeft hij aan dat het delen van bestanddelen onder meerdere leerlingen traag kan verlopen. Deze problemen zouden volgens de auteur verholpen kunnen worden wanneer men gebruik maakt van een iPad.

Tegenwoordig kan je een pdf laten voorlezen door je iPad zonder dat je hiervoor speciale programma’s nodig hebt of moet aankopen. Dit kan door de schermlezer te activeren (VoiceOver) waardoor je iPad alle teksten die je selecteert kan voorlezen, en dit zowel voor pdf, digitale boeken als op het internet. In tegenstelling tot dyslexiesoftware is er geen meeleescursor die woorden en/of zinnen aanduidt tijdens het lezen. Bovendien werkt de dyslexiesoftware niet op de iPad. Een ander nadeel is de hoge kostprijs van de iPad.

Een verdere optimalisatie van de iPad kan leerlingen met een leerstoornis helpen. Het zorgbeleid van een school dient hier echter goed op afgestemd te zijn. Er is nood aan deskundigheid, zowel op vlak van kennis, vaardigheden als attitudes over ICT, voor specifieke doelgroepen binnen de school. Ook samenwerking en ondersteuning met ouders, expertisecentra, enz. is belangrijk.

Digitale kloof gedicht?

Comeva, een gezamelijk project van vrouwenbladen van de sanomagroep, heeft een enquête uitgevoerd over 'het digitale gedrag van de belg'. Over de resultaten van deze enquête is in De Standaard een artikel verschenen. Ik wilde dit onderzoek en het artikel graag delen, omdat het onder andere gaat over 'de kloof tussen digital natives en digital immigrants', waar we het ook in de les over gehad hebben. Volgens het onderzoek van Comeva zou deze namelijk gedicht zijn. Met betrekking tot onze toekomst in het onderwijs lijkt dit een zeer positief vooruitzicht, omdat het zou inhouden dat leerling en leerkracht op hetzelfde niveau staan als het gaat over digitale technologie. Maar is dit ook de realiteit? Mij lijkt het eerder voorbarig om te stellen dat de digitale kloof volledig gedicht zou zijn. Wat denken jullie?


Van technologie als hulpmiddel naar technologie als inspiratie

Bronnen:

Martin, S., Diaz, G., Sancristobal, E., Gil, R., Castro, M., & Peire, J. (2011). New technology trends in education: Seven years of forecasts and convergence. Computers & education, 57(3), p. 1893-1906.

Squire, K. (z.d.). Video Games in Education (PDF). Geraadpleegd op 26 oktober 2011, op http://scholar.googleusercontent.com/scholar?q=cache:_HyntiMNpcIJ:scholar.google.com/+games+in+education&hl=nl&as_sdt=0&as_vis=1

Tekst

In dit artikel worden de belangrijkste evoluties op gebied van technologie en onderwijs besproken, vanuit een sociologische benadering. De vraag is niet, hoe kan ik technologie gebruiken in het onderwijs. Maar hoe kan technologie ons onderwijs beïnvloeden en de manier van onderwijs veranderen?

In de eerste tekst koos ik het deeltje over gamen en virtuele realiteiten eruit, omdat dit mij het meest aanspreekt. Voorstanders van educatieve spelletjes, geven aan dat studenten vandaag de dag gewoon zijn aan een ander manier van interactiviteit. Studenten hebben er daarom baat bij om lesmateriaal op een andere manier te verwerken, namelijk interactief en betrokken. Op deze manier verwerven zij zelfstandig een groot deel van hun culturele kennis, dus waarom zou de school hier niet op verder bouwen?

Tegenstanders van educatieve spelletjes hebben het over hoge kosten voor de ontwikkeling ervan, zowel naar tijd als geld. Daarnaast is een leerkracht, als leek, onvoldoende in staat om het spel naar eigen wensen aan te passen (Open source software biedt hier echter een oplossing). Ten derde moet een leerkracht over voldoende creativiteit beschikken om zelf zo’n spel te maken en is hij/zij niet of onvoldoende in staat om op een andere manier les te geven.

Een ander artikel gaat verder in op de invloed die video spelletjes op het onderwijs kunnen hebben.

Zo onderzocht Malone (1981) wat video spelletjes zo interessant maakt: nl. Uitdaging, nieuwsgierigheid en fantasie. Dus waarom zouden we dit niet overbrengen naar het onderwijs?

Malone (1981) geeft volgende tips:

  • Duidelijke doelen vooropstellen die de leerlingen belangrijk vinden
  • De structuur en de score geven de leerlingen een feedback op hun werkproces
  • De verschillende moeilijkheidsgraden in de niveaus zijn aangepast aan het niveau van de leerling
  • Elementen van verrassing om het spannend te houden
  • Een fantasie, gelinkt aan emoties

Volgend filmpje illustreert de invloed die gamen op het onderwijs kan hebben. (controversieel, maar er zit een waarheid in)

Penny Arcade (2011). Gamifying Education (Animatiefilmpje). Geraadpleegd op 26 oktober 2011, op http://penny-arcade.com/patv/episode/gamifying-education

Als je het mij vraagt zit er veel waarheid in deze vergelijking tussen gamen en het onderwijs. Waarom wijs je leerlingen namelijk de hele tijd op wat ze niet kunnen, i.p.v. op wat ze al wel kunnen? Door de levels maak je van deze (on)kundigheid slechts een tijdelijke status, de leerling kan namelijk alleen maar omhoog. En dat is toch wat iedere leerkracht wilt?

“iPad is een klasse apart. En hij staat op het punt het onderwijs te veranderen.”

Naar aanleiding van de recente gebeurtenissen bij Apple (het overlijden van Steve Jobs en de verschijning van de iPhone 4S), wou ik me verdiepen in de rol die Apple speelt in het onderwijs. Toen ik naar hun website ging, zag ik dat, volgens hen, leerlingen van Greene County beter presteerden door de Mac, er een betere taalvaardigheid is op de Central Elementary School door de iPod touch en dat de iPod touch het eveneens mogelijk maakt dat je mobiel colleges kunt volgen.
Maar voor dit bericht koos ik ervoor de functie van de iPad in het onderwijs te onderzoeken. De iPad is nu al meer dan een jaar aanwezig in het onderwijs en als we de website van Apple mogen geloven, dan zal de iPad het onderwijs veranderen. Op de site van Apple (zie link hierboven) vind je de uitleg over de iPad in het onderwijs.  
Apple geeft alle voordelen van de iPad in het onderwijs. Toch heb ik de neiging een eerder genuanceerde visie te hebben. Als student zijn er zowel voor- als nadelen verbonden aan de iPad, waarvan ik enkele hier kort bespreek.
Een eerste vaak onderschat voordeel is het feit dat de iPad bijna niets weegt. Ze weegt zo’n 600 gram en omdat je alle studieboeken online kunt opslaan hoef je dus geen boeken meer mee te sleuren. Daarenboven kun je eenvoudig aantekeningen maken in de cursussen of de hoofdzaak van een tekst aanduiden… De iPad zorgt er dus voor dat de leerlingen cursussen niet meer hoeven af te printen en je zo niet alleen kosten bespaart op dit vlak, maar ook meer ecologisch te werk gaat. Men kan alles leren met behulp van de iPad en heeft dus geen papieren versie meer nodig.
Dit betekent ook dat het onderwijsmateriaal buiten de klas eveneens consulteerbaar is. Via iTunes U kan je “meer dan 350.000 gratis colleges, filmpjes, lezingen en podcasts van onderwijsinstellingen van over de hele wereld” raadplegen. Dit betekent dus dat het materiaal altijd en overal aanwezig is. Je kunt colleges raadplegen wanneer je wilt en bent daardoor dus niet gebonden aan tijd en plaats.
Ten slotte bestaan er heel wat apps voor de iPad speciaal ontworpen voor het onderwijs. Voorbeelden hiervan vind je terug in het filmpje op de Apple-site. Ze hebben het daarin onder andere over de app Superwhy! die kinderen helpt in het basisonderwijs om beter te leren spellen. De iPad helpt dus op zo’n manier leerlingen met leerproblemen. Maar ook in het hoger onderwijs vervult ze deze functie. Het voorbeeld van het meisje dat een visueel geheugen heeft en door de iPad chemie eindelijk begrijpt, toont dit.

Er zijn dus heel wat belangrijke voordelen gekoppeld aan het gebruik van de iPad in het onderwijs. Toch worden er door de gebruikers al enkele nadelen geformuleerd. Zo vinden zij het niet handig om te typen met de iPad. Maar ik denk persoonlijk dat het belangrijkste nadeel ligt in de kostprijs van de iPad (vanaf 479 euro). Zelf maakt Apple de vergelijking met een laptop, die kosten toch ook zoveel? Maar die vergelijking gaat niet op aangezien het om twee verschillende dingen gaat. Bij een laptop heb je bijvoorbeeld al veel meer geheugen.
En de kostprijs blijft niet enkel bij de iPad zelf. Voor de vele apps moet je vaak betalen en ook voor de toegang tot het internet moet je maandelijks betalen. Voor alles wat je wil doen op je iPad zit je dus vast aan Apple.
De tablet op zich is volgens mij dus wel handig, maar het moet goedkoper met een kans tot vrije software zodat professoren zelf meer de apps kunnen beheren en besturen. Zo zal er meer interactie zijn tussen het onderwijs en de iPad, want professoren zouden zelf apps kunnen ontwikkelen.

dinsdag 25 oktober 2011

Clickers?

Students’ perceptions of clickers as an intructional tool to promote active learning/Education and Information Technologies/ / J.Oigara, J. Keengwe/ 16 August 2011

Link: http://www.springerlink.com.ezproxy.vub.ac.be:2048/content/57320383m1155370/ (via VUB e-journals)

In Students’ perceptions of clickers as an intructional tool to promote active learning wordt aan de hand van een onderzoek geëvalueerd hoe studenten het gebruik van ‘clickers’ ervaren tijdens bepaalde lessen. De onderzoeksgroep bestond uit 24 studenten fysische geografie die 15 weken lang de ‘clickers’ gebruikten. De resultaten bleken overwegend zeer positief. De studenten rapporteerden gemotiveerder te zijn en de inhoud van de les beter begrepen te hebben. Buiten de les echter zorgden de ‘clickers’ voor weinig of geen verandering in de inspanning en de puntenscore van de studenten.

Wat zijn ‘clickers’?

‘Clickers, also known as personal response systems (PRS)(…) are relatively new tools in educational instruction.’ ‘ Clickers are handheld pocket-size remote control devices that use signals to transmit and record particpants’ responses to clicker questions instantly during the lesson.’

Reflectie

De voordelen

- De ‘clicker’ (of een soortgelijke toepassing) kan zeer handig kan zijn voor lessen met zeer veel studenten. Het is een systeem dat iedereen (zowel vooraan als helemaal achteraan in de aula) bij de les kan betrekken.

- Het is een interactieve werkvorm die een welkome afwisseling kan zijn op de droge hoorcolleges.

- In plaats van dat normaal gezien slechts 1 iemand antwoord geeft op een bepaalde vraag kan met de ‘clicker’ iedereen een antwoord geven. Iedereen wordt betrokken en ‘gehoord’.

- De anonimiteit van de toepassing werkt drempelverlagend voor studenten die anders bang zijn om iets fout te antwoorden in het bijzijn van een grote groep.

- Het quiz-systeem laat toe dat de studenten zichzelf kunnen evalueren (was ik juist?) en dat ook de leerkracht kan nagaan of de leerstof door iedereen begrepen is. De leerkracht kan dus meteen inspelen op eventuele hiaten.

- Het is ook een handig evaluatie-instrument voor de leerkracht om na de les na te gaan of er zaken anders moeten aangepakt worden.

- Het apparaat zelf ziet er redelijk gebruiksvriendelijk uit, volgens het artikel rapporteerde de onderzoeksgroep ook dat de ‘clickers’ makkelijk en leuk waren om te gebruiken.

De nadelen

- Het kan enkel gebruikt worden wanneer de les in een quizvorm wordt gegeven. Niet alle lesonderwerpen lenen zich volgens mij voor een quizvorm. Daarmee is niet gezegd dat een quiz niet kan worden toegepast binnen verschillende vakgebieden. (zowel voor een taalvak als voor een wetenschappelijk vak is dat mogelijk)

- De leerkracht moet zijn les anders gaan aanpakken en zal meer tijd nodig hebben om de ‘clicker’ binnen zijn lessenpakket te integreren.

- Het apparaat is slechts ontwikkelt voor 1 toepassing. Het zou handiger en duurzamer zijn mochten er meer toepassingen te vinden zijn op de ‘clicker’. Bijvoorbeeld een rekenmachine of woordenboek of afbeeldingendatabank die afzonderlijk of samen met de quiz-toepassing kunnen gebruikt worden.

- Zoals in het artikel ook gezegd wordt, bewijst de ‘clicker’ enkel zijn nut in de les. Daarbuiten betekent het geen stimulans voor de studenten om zich meer in te zetten voor een bepaald vak.

- In het artikel is men er vrij vast van overtuigt dat de ‘clicker’ de studenten motiveert om individueel en in groep deel te nemen aan de les. Er wordt naar mijn inziens te weinig rekening gehouden met het feit dat er desondanks de ‘clicker’ nog steeds gedemotiveerde studenten in de les kunnen zitten. De toepassing zou kunnen ‘misbruikt’ worden en het zou bijvoorbeeld kunnen uitdraaien op een gokpartijtje waarbij de studenten zomaar wat drukken. De resultaten van de quiz kloppen dan niet meer en de medestudenten en leerkracht krijgen een vertekend beeld. Een discussie over de resultaten is ook al niet meer relevant.

- De kans bestaat dat de ‘clicker’ na een bepaalde tijd saai wordt voor de studenten en dat de participatie en motivatie daalt. Een onderzoek op het effect van de ‘clicker’ op lange termijn zou op zijn minst aangeraden zijn. Het artikel beschrijft dit ook als een mogelijk minpunt dat nog onderzocht moet worden.

- Het kostenplaatje is ook niet min: 1 ‘clicker’ kost tussen de 20 en 60 dollar per stuk. Als je de kostprijs afweegt tegenover de toepassingen die met de ‘clicker’ mogelijk zijn, is het misschien niet de beste investering.



E-learning: opleiding webdesigner via Webex

Werkzoekenden kunnen bij het CVO Heusden-Zolder terecht voor de gratis cursus webdesigner. Deze opleiding wordt deeltijds aangeboden via de remote live teaching tool Webex. De cursisten leren onder meer werken met Dreamweaver, Drupal, Photoshop, PHP, XHTML en CSS (bron: brochure p. 10, 14, 20 en TVL).

In dit filmpje komen de voor- en nadelen van dergelijk afstandsonderwijs duidelijk naar voren.

- Pro:
  • Geen verplaatsingskosten of -tijd
  • Lossere sfeer
  • Docent bepaalt wanneer iemand hoorbaar is (m.b.v. mute-knop), er is dus geen geroezemoes of ongewenst gebabbel mogelijk
- Contra:
  • Technische problemen zijn (bijna) onvermijdelijk
  • Sociaal contact vervalt deels
  • Docent heeft minder controle, maar in het volwassenenonderwijs is dat niet zo erg, want de cursisten volgen de les eerder uit vrije wil
  • Thuis kan je makkelijk afgeleid worden (door huisgenoten, lawaai, gsm,...) en er is niemand om stilte of concentratie te eisen => vereist veel zelfdiscipline

maandag 24 oktober 2011

Teleclassing

http://www.ibbt.be/nl/projecten/overzicht-projecten/p/detail/teleclassing-2

Dit artikel gaat over teleclassing, waarbij men onderwijs kan geven op afstand. De leraar geeft dus vanop 1 plaats zijn les en tegelijketijd kan men in 1 of meerdere verafgegeven klaslokalen deze les ook volgen. Aan de VUB wordt dit ook toegepast in de 2e master kinesitherapie, waarbij de lessen van plichtenleer worden opgenomen in Etterbeek en de studenten aan de Universiteit Antwerpen onmiddellijk kunnen volgen. De leerlingen moeten natuurlijk ook wel positief openstaan naar dit concept toe en dus opgaan in hun omgeving.

Reflectie:

Voordelen:
1) Meerdere studenten kunnen tegelijkertijd les krijgen. Dit kan handig zijn wanneer proffen onvoldoende tijd hebben om de les 2 keer op een andere locatie te geven.
2) Het is een leuk concept omdat er ook directe interactie is, de leerkracht ziet namelijk de studenten die elders de les volgen en kan zo inpikken op vragen en dergelijke.
3) Leerlingen uit verschillende leslokalen staan ook direct met elkaar in contact, dit lijkt me interessant aangezien ze dan van elkaar kunnen leren. Ze kunnen elkaars vragen proberen beantwoorden, mits een goede leiding en correctie door de leerkracht.

Nadelen:
1) Indien de video-of audiokwaliteit niet optimaal is kan dit natuurlijk problemen geven, leerlingen kunnen de les dan niet goed volgen, kunnen bvb. geen vragen meer stellen,.. Dus je bent wel altijd een beetje afhankelijk van de technologie en er mag niets verkeerd gaan.
2) Er is wel een zekere afstand tussen leerling en prof., als er echt een probleem is met een oefening of dergelijke en de leerling wil aparte aandacht kan de leerkracht dit natuurlijk niet geven met dit systeem.
3) Er moet voldoende aandacht besteed worden aan een goede positie van de camera's en dergelijke. Want als er bvb. leerlingen niet in beeld worden gebracht en onnozel doen in de klas, kan dit uit de hand lopen en kan de leerkracht natuurlijk niet onmiddellijk ingrijpen. Het vraagt dus wel voldoende discipline van alle betrokken partijen.

Het lijkt mij wel een interessante toepassing, die mits de correcte apparatuur het leren op een nieuwe, leuke manier wel boeiend kan maken.

Flipping the classroom



Het artikel gaat over een nieuw concept dat sommige leerkrachten, en zelfs proffen aan een universiteit gebruiken. Het heet "Flipping the classroom".
De bedoeling is dat de leerkracht filmpjes maakt waarin hij de theorieles geeft over de leerstof die behandeld zal worden in de volgende les. De leerlingen moeten voordat ze naar de les komen naar het filmpje gekeken hebben. In de les worden dan oefeningen gemaakt en opdrachten uitgevoerd die normaal als huiswerk zouden gegeven worden. Vandaar "flipping the classroom". Op de webpagina van het artikel (link hierboven) staat een voorbeeld van zo'n filmpje.

Reflectie
Voordelen:
- De leerlingen kunnen zo vaak als ze maar willen naar de theorielessen kijken. Zo kunnen ze leerstof die ze niet goed begrepen hebben opnieuw bekijken totdat ze het goed begrepen hebben.
- De leerlingen kunnen naar de les luisteren wanneer ze maar willen. In het artikel wordt het voorbeeld gegeven dat iemand naar de les luistert terwijl hij aan het hardlopen was.
- De leerkracht kan zijn filmpjes elk jaar opnieuw gebruiken. Af en toe kan er een detail aangepast worden, of toegevoegd worden, maar de tijd die erin moet gestoken worden is toch al kleiner.
- De filmpjes kunnen interactief gemaakt worden, waardoor elke leerling bij de les betrokken wordt.

Nadelen:
- De leerkracht kan moeilijk controleren of de leerlingen op tijd naar de filmpjes kijken. Hij kan alleen constateren dat iemand niet naar een filmpje heeft gekeken als ze oefeningen moeten maken in de les, maar dan is het al te laat.
- Leerlingen die thuis geen internet hebben, worden benadeeld. Dit zijn er waarschijnlijk niet veel meer, maar er zullen er toch nog een aantal zijn.

zondag 23 oktober 2011

My Machine

"Ever heard of an innovative creative fun educational project that connects students from elementary school, secondary school and university ? Mymachine is such a project that impressed the audience but also made them giggle after introducing the ´spankingmachine´ .It is just as awesome as child´s own studio that makes stuffed animals out of kids drawing , it teaches kids that anything is possible."

Zoals gezegd in mijn eigen blog is dit een tof project dat verschillende onderwijsniveaus met elkaar verbindt, bekijk zeker eens het filmpje.